Kometa na targowisku

Dla kogoś rozpieszczonego przez centra handlowe i hipermatkety, z przykurzona pamięcią o bazarach z początkow lat 90-tych, wizyta na jakimkolwiek targowisku w Etiopii dostarcza niezapomnianych wrażeń.

Targowisko w miasteczku to albo plac z rozłożonymi na gołej ziemi plandekami z rozłożonym towarem, z rzadka pod prostymi wiatami z galęzi (jak to może ustać?) albo, co jest rzadkościa i dotyczy dużych miast, mieści się w byle jak i nie wiadomo z czego skleconych budach. To jest kwintesencja tego kraju – rachityczność, tymczasowość i – porównując z naszymi standardami – kompletna prowizorka.

Idąc przez targowisko, malowniczość prowizorki, dziadowstwa po prostu zapiera dechw piersiach. Motywy na zdjęcia są tu co metr. Ponadto, jeśli nie dotyczy to pamiątek, można tu kupić rzeczy po naprawdę niskich cenach – zakładając, że akurat potrzebujemy sitka zrobionego z puszki konserwowej, łupin po ziarnach kawy do przygotowania napoju wymiotnego do oczyszczania organizmu albo ochry, ziemi z barwnikiem do zmieszania z masłem i wtarcia we wlosy (dotyczy strąków na głowie jakie noszą kobiety plemienia Hammer).

 

Spacerując po dużym targowisku w Arba Minch poszukiwalismy paru rzeczy do kupienia – ziaren kawy, próbki zboża teff. Idziemy w trzech razem z etiopskim kieorwcą, który pomaga nam jako tlumacz. Przylacza sie do nas coraz więcej dzieci i wyrostków, ktorzy z zainteresowaniem śledzą każdy nasz krok. Niektórzy prubują zagadywać, a z jednym kopiemy pseudopilkę zrobioną ze skarpetek.

Pod koniec rundy po targowisku nasza formacja wygladała jak kometa – my jako jądro, a za nami rozciągał się jak ogon komety idący krok w krok pochód ponad dwudziestu osob!