Chinskie tempo rozwoju

Po raz kolejny zaslo swiatlo. Nikt w domostwie nie mrugnal nawet okiem; natychmiast pojawily sie zapalone swiece, i zycie toczylo sie dalej. 'TO normalna sytuacja, zdarza sie kilka razy na tydzien i zwykle trwa 2-3 godziny'. W tym kraju jest deficyt energetyczny, pamietam to z lat 80-tych z Polski.

Widzac ludzi na ulicach stolicy, ktorzy swoja mrowcza praca staraja sie przezyc, mieszkaja w blaszakach czy
lepiankach, a poza granicami cislego miasta w szalasach, zastanawiam sie, czy maja oni szanse na lepsze zycie. Dokad zmierza ten kraj, czy jest nadzieja?

Etiopia - na ile zdolalem sie dowiedziec i poobserwowac - a w szczegolnosci stolica (zwykle od tego sie zaczyna) znajduje sie w fascynujacym momencie swojego rozwoju. Przynajmniej z mojego punktu widzenia - wszak jestem ekonomicta z wyksztalcenia i przedsiebiorca z wyboru, zdaje sobie sprawy ze znaczenia systemowego zarzadzania gospodarka kraju.

Addis Abeba rozwija sie co prawda chaotycznie, ale piekielnie szybko. Jadac przez miasto, Filip ciagle dodaje do opisywanego krajobrazu 'Powstao w ciagu ostatniego roku - dwch - trzech lat', az po 'O, a tego tu nie bylo, jak bylem tu ostatnim razem. Coraz wiecej jest arterii i budynkow w budowie - miasto rowna z ziemia cale kwartaly, kilometry kwadratowe blaszakow czy lepianek.

W pierwszej chwili trudnow to uwierzyc. Aktywna budowe rozpoznaje sie po dzwigach. Ale tutaj dzwigow prawnie nie ma - wszystko: cement, cegly, drewniane elementy rustowan wnoszone jest na ludzkich plecach, a scislej mowiac, na konbiecych plecach. Dlatego nie dziwi mnie juz widok drobnych kobiet w kaskach na budowach.

Symbolem chinskiego tempa rozwoju jest budowa siedziby Unii Afrykanskiej, gigantycznego kopleksu biurowo-konferencyjnego. Wizac rozmach i wielkosc konstrukcji az trudno uwierzyc, ze poltora roku temu nie bylo nawet projektu. To buduja wlasnie Chinczycy, o ktorych obecnosci w Etiopii poswiece osobny post.
W samym kraju bardzo szybko przyrasta siec drog asfaltowych. Szybko jest slowem rzecz jasna wzglednym. Jak do tej pory, ten kraj o powierzchni czterokrotnie wiekszej od Polski dyspokowal zaledwie kilkoma tysiacami kilometrow drog asfaltowych. Cala reszta to drogi kamieniste, zwirowe i ziemne.

Rzad usiluje wprowadzac nowe standardy, co jest wobec wysokiego poziomu analfabetyzmu spoleczenstwa, sprawa zmudna i dlugofalowa. Na przyklad ostatnio wprowadzono obowiazek publicznego prezentowania cen towarow, co do tej pory nie jest sprawa oczywista. Odwiedzajac rzeznika widzialem mlodego chlopaka montujacego kase fiskalna.

Etiopia zaczyna swoj rozwoj na wiekzoci obszarow od zera. Mimo szczerych checi brakuje wiedzy i struktury dzialania. Cos co Europejczykowi wydaje sie oczywiste, tutaj oczywiste nie jest. Ale, jak sie dowiaduje, rzad rzeczywiscie sie stara dac ludziom nadzieje na rozwoj - we wlasnym zresza interesie (temu tez powiece ktorys z postow).

To fakt: dziejsza Etiopia zaliczana jest do 5-6 najszybciej rozwijajacych sie krajow na swiecie.

PS. Powyzszy post to drugi post dzisiaj; jutro wyruszam do Bahir Dar i nie wiem, kiedy bede mial dostep do internetu. Jest gorzej: nie moge opublikowac statusu na Facebooku - nie da sie wykluczyc, ze tutaj dzialaja jakies sily administracyjne.